Malariapil met bier
Door: Bento
Blijf op de hoogte en volg Bento
27 Juni 2010 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Botswana is een prachtig land als je van wilde dieren houdt. Gewapend met mijn fototoestel zat ik dan ook klaar om een paar mooie plaatjes te schieten tijdens onze bush cruise over de Zambesi-rivier. Dat begon meteen goed, nijlpaarden, krokodillen, heel veel olifanten, varanen, koedoe’s, impala’s en als hoofdprijs twee luipaarden. Op zich was het nog een wonder dat we zoveel hebben gezien want de groep was nogal uitgelaten en verre van rustig op het water. Toen we ’s avonds terugkwamen op de camp site ging iedereen nog even wat drinken en eten in de bar. Ongeveer een half uur na het eten kreeg ik een erg opgezette buik en voelde me niet zo lekker dus ben ik alvast even naar de wagen teruggelopen. Na een half uurtje te hebben gelegen op een paar stenen dacht ik dat ik de misselijkheid wel onder controle had en stond op. Het tegendeel bleek echter waar en binnen enkele seconden zat ik op handen en knieën afscheid te nemen van mijn avondmaal. Het geluid dat ik daarbij maakte werd door verschillende nijlpaarden in de naastgelegen rivier luidruchtig beantwoord.
Van de volgende dag heb ik niet zo veel meegemaakt. We gingen op weg naar de zoutvlakten. Gijs en Daan hebben de hele weg gereden want Bauke was inmiddels ook ziek geworden. Bauke zat voorin en ik lag achterin te slapen tot we aankwamen bij Elephant Sands. Ik had niet eens genoeg energie om een foto te maken van een oude olifant die kwam drinken bij het meertje waar wij zaten. En na het eten van een soepje en wat komkommer ben ik dan ook maar weer de daktent ingekropen rond een uur of zeven. Mijn nachtrust werd verstoord door het afbreken van een boom naast onze auto, gevolgd door kauwende geluiden. Ik keek nog even door het raampje naar buiten maar het was te donker om iets te zien. Vanmorgen stonden er wel grote pootafdrukken naast de Iveco in het zand.
Gelukkig voelen we ons vandaag weer een stuk beter en zijn we op weg naar de grens met Zuid-Afrika.
De openingswedstrijd van het WK hebben we gekeken op de Nederlandse ambassade in Pretoria. Vlak daarvoor hadden we al een mooi ontvangst gehad op de Oranjecamping . Een mooi begin van het WK. We kregen aan het einde allemaal een mooie oranje vuvuzela mee waar we alle wedstrijden oranje kunnen aanmoedigen.
De Oranjecamping is een vrij bizar iets. Honderden Nederlanders, bijna allemaal elke dag gekleed in het oranje vermaken zich dagelijks met het kijken naar voetbal en het drinken van bier. Als je net twee maanden hebt gereisd door Afrika en dan opeens weer op zo’n stukje Nederlands grondgebied komt is dat op z’n zachtst gezegd wel even wennen. Iemand maakte de grap dat het IQ-gemiddelde in Nederland stijgt op het moment dat de Oranjecamping weer van start gaat. Maar toen ik die grap hier vertelde begrepen ze me niet. Gelukkig zijn we als Trophy-gangers gewend om ons snel aan te passen en nu zingen we elke avond uit volle borst mee: “We zijn er weer bij en dat is prihima!”
Aangezien we in Afrika zijn verwacht ik natuurlijk dat het hier lekker warm is. En dus voldeet mijn zomerslaapzak in het geheel niet afgelopen week toen ze in Pretoria de koudste dag sinds 20 jaar hadden gemeten. Het was zo ontzettend koud dat de condens in onze tent bevroren was. Gelukkig was ik er om 6 uur uit en kon ik douchen voordat de andere 800 oranjefans begonnen te ontwaken en had ik voor de verandering heet water in plaats van de standaard koude douche. Twee uur later stonden we klaar om te gaan vertrekken van Pretoria naar Durban. Voorop een oranje bus, daarachter de 20 wagens van de Oranje Trophy en vervolgens nog ruim 100 campers. Al met al zo’n 6 km verkeer. Wereldnieuws die rare Nederlanders. Prachtig vinden alle journalisten het. We worden dan ook dagelijks geïnterviewd en gefilmd. Vandaag alleen al door de Telegraaf, ZDF Duitse radio, Japanse televisie en een Zuid-Afrikaanse krant. En dan heb ik het alleen maar over mezelf. De rest wordt ook regelmatig bestookt met vragen over onze reis, die we dan uiteraard graag beantwoorden.
De temperatuur in Durban is gelukkig een stuk aangenamer dan in Pretoria. Ook al is het hier bijna winter was het vandaag toch warm genoeg om een paar uurtjes op het strand door te kunnen brengen. Een mooie graadmeter (letterlijk) zijn onze nieuwe zwarte T-shirts die we via Inge van Nuon hebben gekregen en die oranje worden als ze warm worden van de zon of je lichaam. We stelen helemaal de show!
De wedstrijd tegen Japan stond als tweede op het programma. En zoals ik die dag tegen een paar miljoen Japanners heb gezegd had ik er vertrouwen in dat we van Japan zouden winnen met 2-0. Met 10 bussen Nederlanders gingen we op weg naar het stadion om dit zelf te kunnen aanschouwen.
Vanaf Durban gingen de campers van
de Oranjecamping snel door naar Kaapstad. De meesten van onze mensen besloten toch om deze laatste ruim duizend kilometer wat rustiger af te leggen. We hebben mooie plaatsen bezocht op weg naar het Zuiden zoals Jeffreys Bay. Prachtige stranden om te surfen (als je dat kan) en mooie routes door de bergen. Uiteindelijk aangekomen op de Oranjecamping in Paarl ten Noorden van Kaapstad. Hier konden we de laatste dagen doorbrengen maar na 1 nachtje hadden we genoeg van de camping en zijn we naar Kaapstad gegaan om de laatste dagen in een hotel door te brengen met de groep. Zo langzamerhand is iedereen naar huis aan het gaan zoals wij ook zouden doen vanavond. Helaas werd ik vanmorgen door de Oranjecamping gebeld dat er iets fout is gegaan met de boeking en dat we als gevolg daarvan pas morgen vliegen. Dus dat betekent dat we op 29 juni zullen landen op Schiphol en dat ons Afrika-avontuur er op zit…
Bedankt voor het lezen van alle blogs en de steun en de leuke reacties!
Vanaf 1 juli begint het normale leven weer en kunnen we voorzichtig beginnen te denken aan het EK in Polen, de Olympische Spelen in Groot Brittanie of het WK in Brazilie.
Hartelijke groeten uit een zonnig Kaapstad! En tot in Nederland!
groeten van Bento en Bauke
Van de volgende dag heb ik niet zo veel meegemaakt. We gingen op weg naar de zoutvlakten. Gijs en Daan hebben de hele weg gereden want Bauke was inmiddels ook ziek geworden. Bauke zat voorin en ik lag achterin te slapen tot we aankwamen bij Elephant Sands. Ik had niet eens genoeg energie om een foto te maken van een oude olifant die kwam drinken bij het meertje waar wij zaten. En na het eten van een soepje en wat komkommer ben ik dan ook maar weer de daktent ingekropen rond een uur of zeven. Mijn nachtrust werd verstoord door het afbreken van een boom naast onze auto, gevolgd door kauwende geluiden. Ik keek nog even door het raampje naar buiten maar het was te donker om iets te zien. Vanmorgen stonden er wel grote pootafdrukken naast de Iveco in het zand.
Gelukkig voelen we ons vandaag weer een stuk beter en zijn we op weg naar de grens met Zuid-Afrika.
De openingswedstrijd van het WK hebben we gekeken op de Nederlandse ambassade in Pretoria. Vlak daarvoor hadden we al een mooi ontvangst gehad op de Oranjecamping . Een mooi begin van het WK. We kregen aan het einde allemaal een mooie oranje vuvuzela mee waar we alle wedstrijden oranje kunnen aanmoedigen.
De Oranjecamping is een vrij bizar iets. Honderden Nederlanders, bijna allemaal elke dag gekleed in het oranje vermaken zich dagelijks met het kijken naar voetbal en het drinken van bier. Als je net twee maanden hebt gereisd door Afrika en dan opeens weer op zo’n stukje Nederlands grondgebied komt is dat op z’n zachtst gezegd wel even wennen. Iemand maakte de grap dat het IQ-gemiddelde in Nederland stijgt op het moment dat de Oranjecamping weer van start gaat. Maar toen ik die grap hier vertelde begrepen ze me niet. Gelukkig zijn we als Trophy-gangers gewend om ons snel aan te passen en nu zingen we elke avond uit volle borst mee: “We zijn er weer bij en dat is prihima!”
Aangezien we in Afrika zijn verwacht ik natuurlijk dat het hier lekker warm is. En dus voldeet mijn zomerslaapzak in het geheel niet afgelopen week toen ze in Pretoria de koudste dag sinds 20 jaar hadden gemeten. Het was zo ontzettend koud dat de condens in onze tent bevroren was. Gelukkig was ik er om 6 uur uit en kon ik douchen voordat de andere 800 oranjefans begonnen te ontwaken en had ik voor de verandering heet water in plaats van de standaard koude douche. Twee uur later stonden we klaar om te gaan vertrekken van Pretoria naar Durban. Voorop een oranje bus, daarachter de 20 wagens van de Oranje Trophy en vervolgens nog ruim 100 campers. Al met al zo’n 6 km verkeer. Wereldnieuws die rare Nederlanders. Prachtig vinden alle journalisten het. We worden dan ook dagelijks geïnterviewd en gefilmd. Vandaag alleen al door de Telegraaf, ZDF Duitse radio, Japanse televisie en een Zuid-Afrikaanse krant. En dan heb ik het alleen maar over mezelf. De rest wordt ook regelmatig bestookt met vragen over onze reis, die we dan uiteraard graag beantwoorden.
De temperatuur in Durban is gelukkig een stuk aangenamer dan in Pretoria. Ook al is het hier bijna winter was het vandaag toch warm genoeg om een paar uurtjes op het strand door te kunnen brengen. Een mooie graadmeter (letterlijk) zijn onze nieuwe zwarte T-shirts die we via Inge van Nuon hebben gekregen en die oranje worden als ze warm worden van de zon of je lichaam. We stelen helemaal de show!
De wedstrijd tegen Japan stond als tweede op het programma. En zoals ik die dag tegen een paar miljoen Japanners heb gezegd had ik er vertrouwen in dat we van Japan zouden winnen met 2-0. Met 10 bussen Nederlanders gingen we op weg naar het stadion om dit zelf te kunnen aanschouwen.
Vanaf Durban gingen de campers van
de Oranjecamping snel door naar Kaapstad. De meesten van onze mensen besloten toch om deze laatste ruim duizend kilometer wat rustiger af te leggen. We hebben mooie plaatsen bezocht op weg naar het Zuiden zoals Jeffreys Bay. Prachtige stranden om te surfen (als je dat kan) en mooie routes door de bergen. Uiteindelijk aangekomen op de Oranjecamping in Paarl ten Noorden van Kaapstad. Hier konden we de laatste dagen doorbrengen maar na 1 nachtje hadden we genoeg van de camping en zijn we naar Kaapstad gegaan om de laatste dagen in een hotel door te brengen met de groep. Zo langzamerhand is iedereen naar huis aan het gaan zoals wij ook zouden doen vanavond. Helaas werd ik vanmorgen door de Oranjecamping gebeld dat er iets fout is gegaan met de boeking en dat we als gevolg daarvan pas morgen vliegen. Dus dat betekent dat we op 29 juni zullen landen op Schiphol en dat ons Afrika-avontuur er op zit…
Bedankt voor het lezen van alle blogs en de steun en de leuke reacties!
Vanaf 1 juli begint het normale leven weer en kunnen we voorzichtig beginnen te denken aan het EK in Polen, de Olympische Spelen in Groot Brittanie of het WK in Brazilie.
Hartelijke groeten uit een zonnig Kaapstad! En tot in Nederland!
groeten van Bento en Bauke
-
27 Juni 2010 - 15:09
Raymond:
Prachtige reisverslagen!! Veel plezier tussen het oranjelegioen en een goede thuisreis! -
27 Juni 2010 - 16:11
Erik En Francia Vd B:
Bento en Bauke
Mooi veslag en ja aan alles komt een eind, wij wensen jullie een goede terrugreis en WELKOM in Nederland. Hle mooie foto's ook bedankt voor jullie mooie verslagen zodat wij op het thuisfront mee hebben kunnen genieten.
Groetjes Ouders van Dick vd Burgt. -
27 Juni 2010 - 16:15
Cindy:
Nou ik zou zeggen geniet nog even van je laatste dagen en een veilige reis terug.
x Cindy -
27 Juni 2010 - 18:25
Ronald:
temperatuur in NL lijkt een beetje op Afrika momenteel; maar niets kan tippen aan de mooie platen die je hebben geschoten.
cheers,
Ronald -
27 Juni 2010 - 20:03
Welmoed:
Tja heren, aan alles komt een eind.Cést la vie... Nog even en jullie gaan weer back to reality. Ik zal de verhalen missen op de mail. -
27 Juni 2010 - 20:52
Peter:
bedankt voor het toesturen van je reisverslag, ik heb het met veel plezier gelezen. -
28 Juni 2010 - 06:52
Sharda:
Sjaaaaaaaaak! En Bento.
Heerlijke verhalen waren het.. Ook ik heb het met veel plezier gelezen.
Tot gauw.
Xx -
28 Juni 2010 - 06:54
Annelieke:
Wat jammer dat de verhalen om onze dagen hier op werk door te helpen stoppen ;-).
Goeie terugreis en sterkte met reïntegreren.
X Annelieke -
28 Juni 2010 - 07:18
Wendy:
Heren,
Met zeer veel plezier en een grote glimlach jullie verhalen gelezen! Dank voor het meereizen achter mijn computerscherm. Geniet nog deze laatste paar dagen alvast een heel goede terugreis gewenst.
Gtrz, Wendy -
28 Juni 2010 - 07:37
Rob Bonnier:
Beste Bento,
Ga je ze bundelen, je reisverslagen? We hebben je met veel plezier gevolgd. Goede reis terug en geniet maar lang na.
Groet, Rob -
28 Juni 2010 - 11:41
Willemijn:
Jammer dat we je mooie verhalen moeten gaan missen, maar ik ben toch stiekum ook wel blij dat je na 3 maanden weer thuis komt :-)
Dikke kus van je zus! -
28 Juni 2010 - 11:44
Astrid:
Bento en Bauke,
Alvast een goede reis terug. In Nederland is het gelukkig ook lekker warm en is er nog volop Oranje. Qua IQ durf ik geen uitspraken te doen. Niet iedereen is naar de camping.
Groetjes en tot gauw
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
