Verjaardagen in de Sahara
Door: Bento
Blijf op de hoogte en volg Bento
22 April 2010 | Egypte, Luxor
Verjaardagen in de Sahara
(Bento 19, Vivian 20, Margo 22, Ralph 24 en Ruud 26 april)
Zaterdag 17 april 2010 Tubruq – Marsa Matrouh
De ashoes zit er perfect om en draait trouw zijn rondjes. Gelukkig maar want het is weer een lange dag vandaag. Vanochtend weer akelig vroeg op moeten staan want vandaag was de Egyptische grens aan de beurt. Nou wil ik niet alleen maar over grensovergangen schrijven, maar dat is zo ongeveer het enige wat we vandaag hebben meegemaakt. Om 7 uur waren we bij de grens. Allereerst natuurlijk het land uit zien te komen, dat ging redelijk soepel en na twee controleposten van Libië te hebben gedaan was Egypte aan de beurt. Ik denk dat Minister Melkert hier indertijd op vakantie is geweest want de Melkertbanen zijn hier uitgevonden. We waren rond een uur of 7 ’s morgens bij de grens en reden laat in de middag Egypte binnen dus ik zal jullie de verkorte versie geven. Paspoorten laten zien en alle auto’s bij elkaar parkeren zodat er in ieder geval niemand meer goed bij kon. Een mannetje werd bij de auto’s langs gestuurd door zijn baas om alle motornummers en chassisnummers te controleren en met een papiertje erover, over te krassen en daarna met een flinke laag speeksel op het eerste formulier te plakken. Daarna met dat papier naar een loket voor een stempel, vervolgens naar de achterkant van het gebouw je paspoort, kenteken, carnet de passage en dat formulier laten kopiëren (40 pond/ 6 euro) ondertussen moest je dan twee grijze mapjes hebben. Daarmee naar loket 3. Het eerste mapje achterlaten 500 pond betalen en 300 meter lopen naar de verzekeringsman (520 pond) daarna weer 300 meter terug om je kwitantie in te leveren en naar de overkant te lopen om je kentekenplaten op te halen (15 pond). Met je platen en je papiertjes terug naar het 3e loket om je carnet dat in het ene grijze mapje zat weer terug te krijgen. En klaar! Ware het niet dat door de onduidelijkheid van allerlei Egyptische mannetjes waarvan geheel onduidelijk was waar ze nou precies bij hoorden iedereen maar een beetje door elkaar heen liep en meerdere mensen dus niet de goede volgorde aanhielden zodat ik het 300 meter stuk 4 keer heb kunnen lopen. Gelukkig was het maar 40 graden. Toch verbaasde de Nederlandse Ambassadeur zich erover dat we het zo snel(!) voor elkaar hadden gekregen toen we haar het verhaal vertelden de dag erna.
Stropdassen en sandalen.
Zondag 18 april Marsa Matrouh – Cairo
Het rijden gaat prima bij team Elephant. We beginnen de dag meestal gezellig samen in de cabine. Maar aangezien het ’s avonds ook vaak gezellig is en we meestal vroeg weer op pad zijn gaat er eentje vaak even na de eerste stop even “chillen” in de vliegtuigstoelen. Deze dag hadden we haast. We moesten op tijd in Cairo zijn voor een officiële bijeenkomst bij de ambassade van Nederland. Dat betekent Heineken-bier en lekkere hapjes. Helaas geen bitterballen, maar de zalm en garnalen waren ook niet verkeerd. Onze aankomst in Cairo was de aftrap van de Holland Week en veel Nederlandse ondernemers, diplomaten en ambassadeurs van andere ambassades waren aanwezig om kennis te maken met die groep rallyrijders waar ze al een paar weken over hadden gehoord. Na de speech van de ambassadeur hebben we nog een paar drankjes gedaan en toen was het tijd om naar club Arabisque te gaan voor het feest ter ere van de Oranje Trophy. Iedereen kreeg een oranje Arafat-sjaal en er werd gedanst en gedronken. Om twaalf uur ging plotseling de muziek uit en werd er luidkeels Lang zal ze leven” gezongen voor mij. Een levensgroot pak werd binnengedragen door de Dodo’s en toen ik het uitpakte werd ik voorgesteld aan mijn nieuwe vriendin: Benta, de paspop. Inclusief kort oranje jurkje. Er werd meteen bijgezegd dat ze uiteraard mee moest tot Zuid-Afrika. Alsof we nog niet genoeg troep in de wagen hebben. De bus van 12 uur naar huis vertrok een half uur te laat en ik was zo verstandig om die te nemen. In het hotel gingen Duco en Ernest nog even mee om Benta in mijn bed te leggen. Helaas voor Bauke wees ik zijn bed aan zodat ik ongestoord kon slapen. Toen Bauke een paar uur later binnenkwam ging hij eerst naast haar liggen in bed en heeft haar vervolgens voorzichtig op de grond gelegd na een paar minuten. Welterusten Benta.
Piramides en pannenkoeken bij het kampvuur.
Maandag 19 april Cairo
Per ongeluk mijn wekker een uur te vroeg gezet dus ik zat al om half 8 aan het ontbijt. De piramides van Gizeh staan op het programma. Het is de heetste dag tot nu toe en het is werkelijk niet uit te houden in de stad. Onder politiebegeleiding naar de ingang waar we allemaal parkeerden. Vervolgens kwam er een boze man vertellen dat we daar niet mochten parkeren maar toen verstond er opeens niemand meer Engels. Indrukwekkend om te zien de piramides, de sfinx en alle overige opgravingen. Wel een beetje apart om op je verjaardag in de graftombe in het hart van de grote piramide te staan. Daarna was het alweer tijd om te vertrekken want we moesten verder richting Bahariya in de zwarte woestijn.
Alle team moesten doorrijden en onder politiebegeleiding de stad uit. Maar team Elephant wilde het kleinste lid van de Big Four niet achterlaten in de stad en besloot achter te blijven en terug te gaan naar het hotel waar team Dodo bezig was met de auto.
Team Dodo was ondertussen bezig met het oplossen van hun koelprobleem en werden geholpen door Egyptische studenten die bedreven monteurs bleken te zijn. Binnen een paar uur hadden ze een nieuwe radiateur aan de buitenkant van de wagen gemonteerd met dubbele vin. De rest van de groep stond inmiddels al twee uur stil op de snelweg vanuit Cairo vanwege een ongeval dus wij besloten nog een nacht in het hotel te blijven en de volgende ochtend om 4 uur te vertrekken om de groep weer in te halen. Bauke had heerlijke pannenkoeken gebakken in de achtertuin van het hotel en daarna gingen we naar binnen voor een koud biertje en vroeg naar bed.
Zwarte woestijn
Dinsdag 20 april Cairo – Bahariya
Kwart over vier zaten we inclusief een ontbijtdoosje van het hotel in de wagens. (Eerst Vivian een sms gestuurd voor haar verjaardag uiteraard). Lekker om zo vroeg te rijden zonder drukte en hitte. Moeten we vaker doen. Onderweg nog iemand geholpen met het verwisselen van een wiel. Hij was heel dankbaar maar schaamde zich toch wel dat wij hem moesten helpen in zijn eigen land en niet andersom. Na een paar uur rijden zag iemand van team Dodo de groep staan op een zandduin ongeveer drie kilometer vanaf de weg. De groep had alles behalve een gezellig kampvuurtje met pannenkoeken gehad en hadden een urenlang durende zandstorm moeten doorstaan. Na de briefing zijn we snel weer verder gegaan richting de zwarte woestijn. We zijn alleen even gestopt om te tanken en om eten te kopen. Drie kippen moesten het ontgelden en werden onder ons toeziend oog binnen 3 minuten van verontwaardigd kakelende kip veranderd in een piepschuim bakje met kipfilet. We zouden gaan kamperen in de buurt van Bahariya maar zover zijn we niet gekomen want we vonden een paadje de bergen in en hebben daar tussen de lavarotsen en kalkzandsteenbergen aan het begin van de witte woestijn gekampeerd in de stilte. Twee maal kregen we bezoek. Eerst van een woestijnvos die kwam kijken of er nog een stukje kip over was en daarna door een man die zei dat hij een beheerder was van het park en dat we hem 800 pond moesten betalen om daar te mogen staan. Maar met 200 pond en een fles wijn nam hij ook genoegen. De volgende dag hoorden we ergens dat er al een jaar geen mensen meer mochten kamperen daar… dus wie die man werkelijk was, geen idee.
Witte woestijn
Dinsdag 21 april Bahariya – Farafra
De witte woestijn heet zo door het fijne spierwitte kalkzand dat door elk kiertje en gaatje van de auto zijn weg naar binnen vindt. En onze wagen is allesbehalve luchtdicht en kiervrij dus we aten wederom zandgebak vandaag.
De witte woestijn is werkelijk prachtig om te zien en geweldig om doorheen te rijden. Allerlei door erosie gevormde beeldhouwwerken met namen als de Kip, de Paddenstoel en het Konijn. Enthousiast dreven we onze stoere 4x4 door het zand en over de lavavelden samen met 16 andere teams. Na een paar uur rondrijden waren we verdwaald en was er nogal wat onenigheid binnen de groep over welke route er gevolgd moest worden. Maar gelukkig kwam er net een gids langs die best even voor ons uit wilde rijden naar de hoofdweg. We bedankten hem met een voetbal en konden onze weg al snel weer vervolgen over het asfalt op weg naar de oase van Farafra.
In Farafra in een Arabisch resort onze slaapplaats voor de nacht. Lekker gegeten; rijst met sliertjes, draadjesvlees, linzensoep en sperziebonen. De zusjes Badovini geholpen met hun imperiaal die nogal slecht gemonteerd was en inclusief vier wielen en vier jerrycans bijna door de voorruit was gevallen. Tamara blij gemaakt met een glaasje Baileys en de oorbel van Vivian losgemaakt waar een zandkorreltje tussen zat. Dus ik kon weer met een tevreden gevoel gaan slapen.
Vallei der koningen
Woensdag 22 april Farafra – Luxor
Vandaag is het koel in de woestijn. Frans van team Mambo Jambo loopt zelfs met een trui aan. We rijden door de eindeloze woestijn. De prachtige eindeloze woestijn wel te verstaan. Bergen, kleuren, zandvlakten en kunstig gevormde duinen. Vandaag staat Luxor op het programma. Team Dodo heeft helaas weer problemen met hun koeling en moest het laatste stuk worden gesleept door de MAN-truck. Onderweg kwamen we een gestrande Burton tegen maar die konden we na enig sleutelen weer op eigen kracht verder laten rijden. Inmiddels zijn we in Luxor en zijn er veel teams bezig met het weer in orde maken van hun voertuig. Vanavond even de stad bekijken en morgenochtend naar Ashwan. Daar moeten de auto’s op de boot en moeten wij een paar dagen wachten voor we de grens met Sudan over kunnen. Internet zal voorlopig schaars maar ik zal proberen regelmatig een update te sturen.
Bedankt voor al leuke reacties via sms, e-mail en de site.
Oh ja voor ik het vergeet. Een aantal mensen heeft gevraagd naar ons bankrekeningnummer om geld over te maken en ons te steunen bij deze trip. Geweldig dat jullie dit willen doen! Alle hulp is meer dan welkom! Maar we willen graag ook iets terug doen voor jullie steun. En daarom hebben we het volgende bedacht:
Iedereen die ons sponsort krijgt van ons het volgende:
10 euro: Een foto op A5 formaat
20 euro: foto en een cd met alle foto’s van de reis
50 euro: foto, cd en een dvd met filmmateriaal.
100 euro of meer: foto, cd, dvd en het boek van de Oranje Trophy 2010 met verhalen, foto’s en andere leuke dingen.
het rekeningnummer is: 75.13.30.922 t.n.v. de heer B.A. Betzema en/of de heer B.A.P. Mol ING bank te Dronten.
En blijf de reacties sturen! We vinden het leuk om ze te lezen!
groet Bento en Bauke.
www.oranjetrophy.nl voor meer informatie en verhalen van andere teams.
(Bento 19, Vivian 20, Margo 22, Ralph 24 en Ruud 26 april)
Zaterdag 17 april 2010 Tubruq – Marsa Matrouh
De ashoes zit er perfect om en draait trouw zijn rondjes. Gelukkig maar want het is weer een lange dag vandaag. Vanochtend weer akelig vroeg op moeten staan want vandaag was de Egyptische grens aan de beurt. Nou wil ik niet alleen maar over grensovergangen schrijven, maar dat is zo ongeveer het enige wat we vandaag hebben meegemaakt. Om 7 uur waren we bij de grens. Allereerst natuurlijk het land uit zien te komen, dat ging redelijk soepel en na twee controleposten van Libië te hebben gedaan was Egypte aan de beurt. Ik denk dat Minister Melkert hier indertijd op vakantie is geweest want de Melkertbanen zijn hier uitgevonden. We waren rond een uur of 7 ’s morgens bij de grens en reden laat in de middag Egypte binnen dus ik zal jullie de verkorte versie geven. Paspoorten laten zien en alle auto’s bij elkaar parkeren zodat er in ieder geval niemand meer goed bij kon. Een mannetje werd bij de auto’s langs gestuurd door zijn baas om alle motornummers en chassisnummers te controleren en met een papiertje erover, over te krassen en daarna met een flinke laag speeksel op het eerste formulier te plakken. Daarna met dat papier naar een loket voor een stempel, vervolgens naar de achterkant van het gebouw je paspoort, kenteken, carnet de passage en dat formulier laten kopiëren (40 pond/ 6 euro) ondertussen moest je dan twee grijze mapjes hebben. Daarmee naar loket 3. Het eerste mapje achterlaten 500 pond betalen en 300 meter lopen naar de verzekeringsman (520 pond) daarna weer 300 meter terug om je kwitantie in te leveren en naar de overkant te lopen om je kentekenplaten op te halen (15 pond). Met je platen en je papiertjes terug naar het 3e loket om je carnet dat in het ene grijze mapje zat weer terug te krijgen. En klaar! Ware het niet dat door de onduidelijkheid van allerlei Egyptische mannetjes waarvan geheel onduidelijk was waar ze nou precies bij hoorden iedereen maar een beetje door elkaar heen liep en meerdere mensen dus niet de goede volgorde aanhielden zodat ik het 300 meter stuk 4 keer heb kunnen lopen. Gelukkig was het maar 40 graden. Toch verbaasde de Nederlandse Ambassadeur zich erover dat we het zo snel(!) voor elkaar hadden gekregen toen we haar het verhaal vertelden de dag erna.
Stropdassen en sandalen.
Zondag 18 april Marsa Matrouh – Cairo
Het rijden gaat prima bij team Elephant. We beginnen de dag meestal gezellig samen in de cabine. Maar aangezien het ’s avonds ook vaak gezellig is en we meestal vroeg weer op pad zijn gaat er eentje vaak even na de eerste stop even “chillen” in de vliegtuigstoelen. Deze dag hadden we haast. We moesten op tijd in Cairo zijn voor een officiële bijeenkomst bij de ambassade van Nederland. Dat betekent Heineken-bier en lekkere hapjes. Helaas geen bitterballen, maar de zalm en garnalen waren ook niet verkeerd. Onze aankomst in Cairo was de aftrap van de Holland Week en veel Nederlandse ondernemers, diplomaten en ambassadeurs van andere ambassades waren aanwezig om kennis te maken met die groep rallyrijders waar ze al een paar weken over hadden gehoord. Na de speech van de ambassadeur hebben we nog een paar drankjes gedaan en toen was het tijd om naar club Arabisque te gaan voor het feest ter ere van de Oranje Trophy. Iedereen kreeg een oranje Arafat-sjaal en er werd gedanst en gedronken. Om twaalf uur ging plotseling de muziek uit en werd er luidkeels Lang zal ze leven” gezongen voor mij. Een levensgroot pak werd binnengedragen door de Dodo’s en toen ik het uitpakte werd ik voorgesteld aan mijn nieuwe vriendin: Benta, de paspop. Inclusief kort oranje jurkje. Er werd meteen bijgezegd dat ze uiteraard mee moest tot Zuid-Afrika. Alsof we nog niet genoeg troep in de wagen hebben. De bus van 12 uur naar huis vertrok een half uur te laat en ik was zo verstandig om die te nemen. In het hotel gingen Duco en Ernest nog even mee om Benta in mijn bed te leggen. Helaas voor Bauke wees ik zijn bed aan zodat ik ongestoord kon slapen. Toen Bauke een paar uur later binnenkwam ging hij eerst naast haar liggen in bed en heeft haar vervolgens voorzichtig op de grond gelegd na een paar minuten. Welterusten Benta.
Piramides en pannenkoeken bij het kampvuur.
Maandag 19 april Cairo
Per ongeluk mijn wekker een uur te vroeg gezet dus ik zat al om half 8 aan het ontbijt. De piramides van Gizeh staan op het programma. Het is de heetste dag tot nu toe en het is werkelijk niet uit te houden in de stad. Onder politiebegeleiding naar de ingang waar we allemaal parkeerden. Vervolgens kwam er een boze man vertellen dat we daar niet mochten parkeren maar toen verstond er opeens niemand meer Engels. Indrukwekkend om te zien de piramides, de sfinx en alle overige opgravingen. Wel een beetje apart om op je verjaardag in de graftombe in het hart van de grote piramide te staan. Daarna was het alweer tijd om te vertrekken want we moesten verder richting Bahariya in de zwarte woestijn.
Alle team moesten doorrijden en onder politiebegeleiding de stad uit. Maar team Elephant wilde het kleinste lid van de Big Four niet achterlaten in de stad en besloot achter te blijven en terug te gaan naar het hotel waar team Dodo bezig was met de auto.
Team Dodo was ondertussen bezig met het oplossen van hun koelprobleem en werden geholpen door Egyptische studenten die bedreven monteurs bleken te zijn. Binnen een paar uur hadden ze een nieuwe radiateur aan de buitenkant van de wagen gemonteerd met dubbele vin. De rest van de groep stond inmiddels al twee uur stil op de snelweg vanuit Cairo vanwege een ongeval dus wij besloten nog een nacht in het hotel te blijven en de volgende ochtend om 4 uur te vertrekken om de groep weer in te halen. Bauke had heerlijke pannenkoeken gebakken in de achtertuin van het hotel en daarna gingen we naar binnen voor een koud biertje en vroeg naar bed.
Zwarte woestijn
Dinsdag 20 april Cairo – Bahariya
Kwart over vier zaten we inclusief een ontbijtdoosje van het hotel in de wagens. (Eerst Vivian een sms gestuurd voor haar verjaardag uiteraard). Lekker om zo vroeg te rijden zonder drukte en hitte. Moeten we vaker doen. Onderweg nog iemand geholpen met het verwisselen van een wiel. Hij was heel dankbaar maar schaamde zich toch wel dat wij hem moesten helpen in zijn eigen land en niet andersom. Na een paar uur rijden zag iemand van team Dodo de groep staan op een zandduin ongeveer drie kilometer vanaf de weg. De groep had alles behalve een gezellig kampvuurtje met pannenkoeken gehad en hadden een urenlang durende zandstorm moeten doorstaan. Na de briefing zijn we snel weer verder gegaan richting de zwarte woestijn. We zijn alleen even gestopt om te tanken en om eten te kopen. Drie kippen moesten het ontgelden en werden onder ons toeziend oog binnen 3 minuten van verontwaardigd kakelende kip veranderd in een piepschuim bakje met kipfilet. We zouden gaan kamperen in de buurt van Bahariya maar zover zijn we niet gekomen want we vonden een paadje de bergen in en hebben daar tussen de lavarotsen en kalkzandsteenbergen aan het begin van de witte woestijn gekampeerd in de stilte. Twee maal kregen we bezoek. Eerst van een woestijnvos die kwam kijken of er nog een stukje kip over was en daarna door een man die zei dat hij een beheerder was van het park en dat we hem 800 pond moesten betalen om daar te mogen staan. Maar met 200 pond en een fles wijn nam hij ook genoegen. De volgende dag hoorden we ergens dat er al een jaar geen mensen meer mochten kamperen daar… dus wie die man werkelijk was, geen idee.
Witte woestijn
Dinsdag 21 april Bahariya – Farafra
De witte woestijn heet zo door het fijne spierwitte kalkzand dat door elk kiertje en gaatje van de auto zijn weg naar binnen vindt. En onze wagen is allesbehalve luchtdicht en kiervrij dus we aten wederom zandgebak vandaag.
De witte woestijn is werkelijk prachtig om te zien en geweldig om doorheen te rijden. Allerlei door erosie gevormde beeldhouwwerken met namen als de Kip, de Paddenstoel en het Konijn. Enthousiast dreven we onze stoere 4x4 door het zand en over de lavavelden samen met 16 andere teams. Na een paar uur rondrijden waren we verdwaald en was er nogal wat onenigheid binnen de groep over welke route er gevolgd moest worden. Maar gelukkig kwam er net een gids langs die best even voor ons uit wilde rijden naar de hoofdweg. We bedankten hem met een voetbal en konden onze weg al snel weer vervolgen over het asfalt op weg naar de oase van Farafra.
In Farafra in een Arabisch resort onze slaapplaats voor de nacht. Lekker gegeten; rijst met sliertjes, draadjesvlees, linzensoep en sperziebonen. De zusjes Badovini geholpen met hun imperiaal die nogal slecht gemonteerd was en inclusief vier wielen en vier jerrycans bijna door de voorruit was gevallen. Tamara blij gemaakt met een glaasje Baileys en de oorbel van Vivian losgemaakt waar een zandkorreltje tussen zat. Dus ik kon weer met een tevreden gevoel gaan slapen.
Vallei der koningen
Woensdag 22 april Farafra – Luxor
Vandaag is het koel in de woestijn. Frans van team Mambo Jambo loopt zelfs met een trui aan. We rijden door de eindeloze woestijn. De prachtige eindeloze woestijn wel te verstaan. Bergen, kleuren, zandvlakten en kunstig gevormde duinen. Vandaag staat Luxor op het programma. Team Dodo heeft helaas weer problemen met hun koeling en moest het laatste stuk worden gesleept door de MAN-truck. Onderweg kwamen we een gestrande Burton tegen maar die konden we na enig sleutelen weer op eigen kracht verder laten rijden. Inmiddels zijn we in Luxor en zijn er veel teams bezig met het weer in orde maken van hun voertuig. Vanavond even de stad bekijken en morgenochtend naar Ashwan. Daar moeten de auto’s op de boot en moeten wij een paar dagen wachten voor we de grens met Sudan over kunnen. Internet zal voorlopig schaars maar ik zal proberen regelmatig een update te sturen.
Bedankt voor al leuke reacties via sms, e-mail en de site.
Oh ja voor ik het vergeet. Een aantal mensen heeft gevraagd naar ons bankrekeningnummer om geld over te maken en ons te steunen bij deze trip. Geweldig dat jullie dit willen doen! Alle hulp is meer dan welkom! Maar we willen graag ook iets terug doen voor jullie steun. En daarom hebben we het volgende bedacht:
Iedereen die ons sponsort krijgt van ons het volgende:
10 euro: Een foto op A5 formaat
20 euro: foto en een cd met alle foto’s van de reis
50 euro: foto, cd en een dvd met filmmateriaal.
100 euro of meer: foto, cd, dvd en het boek van de Oranje Trophy 2010 met verhalen, foto’s en andere leuke dingen.
het rekeningnummer is: 75.13.30.922 t.n.v. de heer B.A. Betzema en/of de heer B.A.P. Mol ING bank te Dronten.
En blijf de reacties sturen! We vinden het leuk om ze te lezen!
groet Bento en Bauke.
www.oranjetrophy.nl voor meer informatie en verhalen van andere teams.
-
22 April 2010 - 20:29
Roel:
Ik weet niet of ik jullie volgende reisverslag nog wel wil lezen...... Ben stik jaloers!!!!
Ga zo door!
-
22 April 2010 - 22:09
Jantine:
Wow wat een enorm avontuur weer, impressionante!!! over een jaar nog steeds wit zand in je oren ;) -
23 April 2010 - 06:53
Arjen:
B&B, fantastisch om te lezen! echt genieten om de foto's te zien en de verhalen te lezen. Is de tweede fles Oranjebitter al gesneuveld?
Groet -
23 April 2010 - 07:42
Suzan:
Supermooi guys!!
Ben wel een beetje jaloers....
X voor alle Dutchies
KID -
23 April 2010 - 07:48
Rik:
Sjaak! Wat een ontzettend vette foto's! Ben jaloers -
23 April 2010 - 08:14
Floor:
Hoi bento,ik ben Floor de dochter van Ruud< hij is maandag 26 april jarig!! wil je hem doorgeven dat ik van hem hou en dat hij er een knalfeest van moet maken!! En dat ik mn paps erg mis!!! xxx -
23 April 2010 - 09:05
Shar:
Poehee.. dan lijken de 'avonturen' die ik mee maak achter mn bureau op het werk toch ineens niet zo boeiend!!
Xx -
23 April 2010 - 11:14
Annelieke:
Hey Guys!
Goed gescored Bento, die vrouw ;-). Kan mooi je nieuwe huis op orde houden als je straks weer terug bent.
Heerlijke verhalen weer om te lezen. Hier nu lekker weer (geen 40 graden, maar 15 tot 20) en 't weekend blijft het voor de verandering eens zo. De vliegtuigen mogen weer vliegen, alhoewel er door experts nog een heftigere uitbarsting van de vulkaan verwacht wordt...we zullen zien. Gister zou de aswolk te zien zijn, maar omdat bij ING de zonwering automatisch dichtgaat, heb ik dat fenomeen gemist. Weet niet zeker of dat heel erg is.
Enjoy daar. Tot de volgende update!
xx Liek -
23 April 2010 - 14:31
Welmoed:
Tjemig mannen. Het houdt niet op met de verhalen. Ontzettend leuk om te lezen en ook nog educatief. Ben blij te weten waar de oorsprong van de Melkert baan ligt.
Weer wat geleerd. -
23 April 2010 - 17:29
Vivian:
Je bent en blijft mijn held ;-) haha -
25 April 2010 - 11:46
Stefan:
ha,
wat super gaaf, man(-nen)! in andere reacties zie ik regelmatig het woord jaloers en ik geloof dat ik dat ook ben. weet niet hoe zwaar enz het ook is, maar als ik de foto's zo zie... wow! -
25 April 2010 - 21:44
Peter En Mirjam:
Bento en bauke wat een mooie verhalen en mooie foto's en jullie iveco brengt je gewoon naar zuid afrika!!, dat hadden we niet gedacht na het moeilijke begin, heel veel plezier,en ook de groeten van je monteur,,,, Gerrit!
later! -
04 Mei 2010 - 12:00
Joanna:
Wat ik ben jelous! Ik will ook met zon auto via woestijn rijden..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
