Le boisson officielle des Pays Bas!
Door: Bento
Blijf op de hoogte en volg Bento
14 April 2010 | Libië, Tripoli
Vanmorgen alweer vroeg eruit. Om kwart over 5 wake-up-call. Eigenlijk zou ik nu dus al lang moeten slapen maar aangezien dit misschien wel de laatste internetmogelijkheid is de komende week zal ik nog even een verhaaltje vertellen over vandaag.
Vandaag weer gereden met The Big Four zoals we worden genoemd. (team FreeMAN, team Mambo Jambo, team Dodo en Team Elephant) De grootste voertuigen dus. Meestal zoals ook vandaag vergezeld door team Go-Bassie en team Chipolopolo. Kijk maar op de Oranje Trophy site voor details.
Vroeg eruit want we moesten de grens oversteken met Libië. Een lastige grens hadden we gehoord. De visa zijn vlak voor vertrek pas rondgekomen. Voor de zekerheid hadden we zelfs al visa voor Syrië en Jordanië. Maar die hadden we dus niet nodig.
Voor mensen die alleen binnen Europa reizen zal ik even uitleggen hoe dat ongeveer gaat. Eerst moet je het land, in dit geval Tunesië, uit zien te komen. Allereerst via de politie, die een papiertje wilden hebben dat we bij binnenkomst hadden gekregen (was de helft natuurlijk al kwijt). Daarna door naar de douane, die wilden een groen briefje van het voertuig. Dit duurt bij elkaar al minimaal een half uur. Daarna doorgestuurd naar een parkeerterrein waar een douanier van Tunesië onze paspoorten kwam ophalen. Vervolgens moesten we hem een dinar (50 eurocent) betalen maar Bauke had net al het geld opgemaakt voor de grens dus ik moest er even eentje lenen. De douanier was niet erg blij dat hij maar 1 dinar kreeg en vroeg of ik niet meer geld had. Nee, alleen euro’s maar die wilde hij niet. Een paar teams waren zo slim geweest om 10 dinar te geven en konden direct verder naar de volgende controle.
De douanier vroeg me vervolgens of ik drugs of alcohol bij me had. “Nee natuurlijk niet!” (Of begreep ik de vraag misschien niet goed). Dus hij vroeg me nogmaals heb je bier of whisky? Daarop kon ik zonder te liegen ontkennend antwoorden. De vier flessen drank waren namelijk andere soorten. Maar deze douanier gaf niet makkelijk op en zei: Mij maakt het niet uit want ik ben van Tunesië, maar mijn collega’s van Libië zijn heel streng en als ze alcohol vinden dan moet je naar de gevangenis. Even twijfelde ik of ik de twee flessen oranjebitter die we van onze sponsor NEJRA hadden gekregen eruit zou gooien. Maar dat vond ik toch een beetje verdacht lijken.
Enkele minuten later kwamen de twee Libische douaniers en sommeerde mij de achterdeur open te doen. En daar stond hij, de koelbox, onder een paar dozen met speelgoed en ander uitdeelspul maar duidelijk zichtbaar. Ondanks mijn ruime ervaring met grensovergangen begon ik het nu toch wel een beetje benauwd te krijgen.
Nadat de douanier had gekeken in een paar dozen wees hij op de koelbox. Open maken!
“We gaan nat Bauke” zei ik terwijl ik de deksel van de koelbox haalde. Na een beetje rommelen haalde de man in uniform een fles oranjebitter eruit en vroeg me wat dat was. En met een smoes nog beter dan alle smoezen die ik ooit had gemaakt bij de conrector om een strafmiddag te ontlopen zei ik: Ah, oui, c’est le boisson officielle des Pays Bas (Dat is de officiële drank van Nederland). “Kijk maar, het staat erop: ORANJE, ziet u, dat staat daar ook op de auto’s ORANJE TROPHY! Of er alcohol in zit? Nee natuurlijk niet!
Hij zette het flesje opzij en rommelde nog wat verder door mijn spullen. Ik nam wijs een stapje naar achter en deed net of ik niets zag. Hij stapte op me af en vroeg onopgemerkt of hij de fles mocht hebben. Natuurlijk! Gebaarde ik. En met een fles oranjebitter en een sleutelhanger van Super de Boer liep hij weg.
Samen met Bauke heb ik snel alles weer terug in de wagen gegooid en de deuren op slot gedaan en zijn we zo snel mogelijk naar de volgende check point gereden. Daar kregen we nieuwe nummerborden en na zo’n 4 uur waren we dan eindelijk in Libië.
Rijden door Libië is een ervaring op zich. Die mensen zijn echt volledig gestoord op de weg. Een tegenligger is absoluut geen reden om niet in te halen, je pas er namelijk makkelijk tussendoor…. maar dat is een ander verhaal.
Nu moet ik echt slapen… Welterusten Nederland en bedankt voor alle reacties!
groet Bento en Bauke
Ps. Ik had er wel meer dan 10 dinar voor over gehad om de gezichten van de douaniers te zien bij het nemen van hun eerste slok oranjebitter
Vandaag weer gereden met The Big Four zoals we worden genoemd. (team FreeMAN, team Mambo Jambo, team Dodo en Team Elephant) De grootste voertuigen dus. Meestal zoals ook vandaag vergezeld door team Go-Bassie en team Chipolopolo. Kijk maar op de Oranje Trophy site voor details.
Vroeg eruit want we moesten de grens oversteken met Libië. Een lastige grens hadden we gehoord. De visa zijn vlak voor vertrek pas rondgekomen. Voor de zekerheid hadden we zelfs al visa voor Syrië en Jordanië. Maar die hadden we dus niet nodig.
Voor mensen die alleen binnen Europa reizen zal ik even uitleggen hoe dat ongeveer gaat. Eerst moet je het land, in dit geval Tunesië, uit zien te komen. Allereerst via de politie, die een papiertje wilden hebben dat we bij binnenkomst hadden gekregen (was de helft natuurlijk al kwijt). Daarna door naar de douane, die wilden een groen briefje van het voertuig. Dit duurt bij elkaar al minimaal een half uur. Daarna doorgestuurd naar een parkeerterrein waar een douanier van Tunesië onze paspoorten kwam ophalen. Vervolgens moesten we hem een dinar (50 eurocent) betalen maar Bauke had net al het geld opgemaakt voor de grens dus ik moest er even eentje lenen. De douanier was niet erg blij dat hij maar 1 dinar kreeg en vroeg of ik niet meer geld had. Nee, alleen euro’s maar die wilde hij niet. Een paar teams waren zo slim geweest om 10 dinar te geven en konden direct verder naar de volgende controle.
De douanier vroeg me vervolgens of ik drugs of alcohol bij me had. “Nee natuurlijk niet!” (Of begreep ik de vraag misschien niet goed). Dus hij vroeg me nogmaals heb je bier of whisky? Daarop kon ik zonder te liegen ontkennend antwoorden. De vier flessen drank waren namelijk andere soorten. Maar deze douanier gaf niet makkelijk op en zei: Mij maakt het niet uit want ik ben van Tunesië, maar mijn collega’s van Libië zijn heel streng en als ze alcohol vinden dan moet je naar de gevangenis. Even twijfelde ik of ik de twee flessen oranjebitter die we van onze sponsor NEJRA hadden gekregen eruit zou gooien. Maar dat vond ik toch een beetje verdacht lijken.
Enkele minuten later kwamen de twee Libische douaniers en sommeerde mij de achterdeur open te doen. En daar stond hij, de koelbox, onder een paar dozen met speelgoed en ander uitdeelspul maar duidelijk zichtbaar. Ondanks mijn ruime ervaring met grensovergangen begon ik het nu toch wel een beetje benauwd te krijgen.
Nadat de douanier had gekeken in een paar dozen wees hij op de koelbox. Open maken!
“We gaan nat Bauke” zei ik terwijl ik de deksel van de koelbox haalde. Na een beetje rommelen haalde de man in uniform een fles oranjebitter eruit en vroeg me wat dat was. En met een smoes nog beter dan alle smoezen die ik ooit had gemaakt bij de conrector om een strafmiddag te ontlopen zei ik: Ah, oui, c’est le boisson officielle des Pays Bas (Dat is de officiële drank van Nederland). “Kijk maar, het staat erop: ORANJE, ziet u, dat staat daar ook op de auto’s ORANJE TROPHY! Of er alcohol in zit? Nee natuurlijk niet!
Hij zette het flesje opzij en rommelde nog wat verder door mijn spullen. Ik nam wijs een stapje naar achter en deed net of ik niets zag. Hij stapte op me af en vroeg onopgemerkt of hij de fles mocht hebben. Natuurlijk! Gebaarde ik. En met een fles oranjebitter en een sleutelhanger van Super de Boer liep hij weg.
Samen met Bauke heb ik snel alles weer terug in de wagen gegooid en de deuren op slot gedaan en zijn we zo snel mogelijk naar de volgende check point gereden. Daar kregen we nieuwe nummerborden en na zo’n 4 uur waren we dan eindelijk in Libië.
Rijden door Libië is een ervaring op zich. Die mensen zijn echt volledig gestoord op de weg. Een tegenligger is absoluut geen reden om niet in te halen, je pas er namelijk makkelijk tussendoor…. maar dat is een ander verhaal.
Nu moet ik echt slapen… Welterusten Nederland en bedankt voor alle reacties!
groet Bento en Bauke
Ps. Ik had er wel meer dan 10 dinar voor over gehad om de gezichten van de douaniers te zien bij het nemen van hun eerste slok oranjebitter
-
13 April 2010 - 23:13
Ans En Greet:
Leuke foto van het voetbalteam in nhd.Hoe krijgen jullie het voor elkaar om gewoon meteen de volgende dag in de krant te staan.
Succes verder
Ans en greet -
14 April 2010 - 06:58
Arjen:
In ieder geval leveren de flessen Oranjebitter nog een goed verhaal op! Bij thuiskomst krijgen jullie weer een nieuwe fles van me!
groet -
14 April 2010 - 07:17
Onno:
ha ha mooi verhaal man! kan me voorstellen dat je even in de piepzak zat...
succes met de trip!
onno -
14 April 2010 - 07:27
Anke:
Mooi verhaal. Ik lees ze elke keer met veel plezier!!!
Succes met de reis verder en kom maar op met de verslagen!!!!
Anke -
14 April 2010 - 07:58
Stefan:
gaaf! -
14 April 2010 - 08:05
Wendy:
Haha Hilarisch, kan mij voorstellen dat je het benauwd had. Succes verder! -
14 April 2010 - 09:48
Willemijn:
:-)
Leuk verhaal broer!
-
14 April 2010 - 11:47
Welmoed:
Super leuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken. Mijn "hoogtepunt" van vandaag is een bezoek aan de Aldi. Toch een stuk minder opwindend.
Mzzl. -
14 April 2010 - 20:08
Marjolein:
Hey Bento,
Geweldig om alle verhalen te lezen. Ik herken je nog maar amper. Van het strakke pak met jasje "dicht" Bento naar een voetballende en swingende Bento.
Heel veel succes met de verdere reis en geniet ze!.
Groetjes Lein -
15 April 2010 - 07:10
Ben En Emmy:
Bento alvast van harte gefeliciteerd, wat een beleving zeg, geniet ervan! -
15 April 2010 - 14:00
D:
XD -
17 April 2010 - 06:55
Esther:
Ha ha, ik kan me voorstellen dat je er heel wat voor over hebt om het gezicht te zien na een slok oranjebitter, leuk verhaal weer! suc6
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
